Dat kan alleen een Eden Hotel zijn

‘Daar moeten we ook naartoe.’

Ik knik enthousiast wanneer ik Huub naar Hortus zie wijzen. Overal om ons heen klinken er geluiden, zonder dat er één echt overheerst. Het is alsof alles harmonieus bij elkaar komt, als een symfonie die je het gevoel geeft dat je midden in het leven staat. De tram die een paar straten verderop klingelt, bestek dat de borden raakt, glazen die elkaar aantikken, stemmen in verschillende toonhoogten en talen. Ik zucht gelukzalig, terwijl de warme zonnestralen zich op mijn gezicht aftekenen. Er gaat toch echt niks boven de grote stad.

‘En die tafel daar, die is straks van ons,’ hoor ik Huub ineens vol overtuiging zeggen wanneer we langs een bomvol terras lopen.
Ik haal mijn schouders op als ik twee vrouwen het betreffende laatste tafeltje zie wegkapen. Een man achter ons moet het schouwspel hebben aangezien.
'Daar moet je je plek altijd minstens twee weken van tevoren vastleggen,’ zegt-ie, terwijl hij inmiddels naast Huub loopt. 'Maar hier om de hoek zit een van de beste terrassen van Amsterdam. Heerlijk sfeertje, goede bediening en de beste tapas van de stad. Een verborgen juweeltje. Zit ik elke vrijdagavond met mijn vrienden.'

Nog voordat we hem hebben kunnen bedanken drukt hij een kaartje in mijn hand. 'Sorry, ik moet nu snel naar mijn werk, maar geniet van jullie tijd hier! En niet vergeten; het restaurant hier om de hoek!’
Terwijl hij ons nog een warme glimlach toewerpt stop ik het kaartje van het restaurant veilig weg in mijn broekzak. 

"De tram die een paar straten verderop klingelt, bestek dat de borden raakt, glazen die elkaar aantikken. Er gaat toch echt niets boven de grote stad."

Inmiddels is ons hotel in zicht. 'The Lancaster Hotel Amsterdam' prijkt er groots op het bordje boven de deur. Huub wijst naar het bord: ‘Part of Eden Hotels,’ leest hij voor. ‘Dat hotel waar je in Maastricht was, is toch ook een Eden Hotel?’
Ik knik bevestigend, waarna ik een kleine twinkeling in Huub z'n ogen zie.
‘Zullen ze hier dan ook weer Nespresso op de kamer hebben? Dan weet ik waar ik morgenochtend m'n eerste bakkie doe.’
‘En vraag ik alvast een yogamat bij de check-in.’

Wanneer we het hotel binnenwandelen neem ik alles gulzig in me op. Van de fijne jazzy deuntjes die op de achtergrond spelen tot aan de borrelende mensen in de lobby. Een mix van koffiearoma's en frisse parfums bereikt mijn neus. Wat is het hier weer anders dan in Maastricht en Eindhoven.

Al snel loopt er een goedlachse jongen op ons af, die ons bijna letterlijk met open armen ontvangt. Hij draagt een bril die eigenlijk iets te groot is voor zijn gezicht, maar komt er door zijn vrolijke krullen en oprechte glimlach volledig mee weg. 'Welkom! Wat leuk jullie te mogen ontvangen. Jullie komen zo te zien inchecken. Zullen we dat gelijk maar even regelen?' Miguel, zo las ik van zijn naambordje, nam ons mee naar een check-in desk, waar we op ons gemakje digitaal konden inchecken. Zo fijn vind ik dat bij Eden.

Bewapend met de kaart naar onze kamer zien we Miguel naar ons toelopen. Onze natte voorhoofden zijn hem niet onopgemerkt gebleven. 'Jullie kunnen vast wel wat verkoeling gebruiken. Ga lekker zitten, dan komt mijn collega jullie zo even lekker een drankje van het huis brengen.'
We ploffen heerlijk neer in een van de loungebanken en kijken elkaar tevreden aan. Nu is ons weekendje weg écht begonnen.

"Een mix van koffiearoma's en frisse parfums bereikt mijn neus. Wat is het hier weer anders dan in Maastricht en Eindhoven."

We kijken toe hoe een volgend stel met dezelfde energie door Miguel wordt ontvangen. De kleine viervoeter die ze mee hebben wordt meteen voorzien van een bakje water. Terwijl Huub lekker relaxt achteroverleunt, lees ik in de app van het hotel over alle duurzame dingen die ze doen. 'Ik begin eigenlijk al best trek te krijgen. Anders bellen we dat restaurant even?' hint Huub.

Pas wanneer ik het kaartje uit mijn zak vis en onze biertjes op tafel worden gezet zie ik wie het is die ons bedient. 'Hé, nou wat goed jullie hier te zien! Nou, kunnen we meteen mooi dat tafeltje op het terras voor jullie regelen vanavond.'
Huub en ik werpen elkaar een samenzweerderige blik toe.
'Enne, ik heb nog veel meer leuke tips in de buurt voor jullie.' Roy, zo wist ik inmiddels, haastte zich naar de desk en haalde een kleurrijke flyer tevoorschijn. 'Deze cityguide staat vol met tips van mij en andere collega's. Even de QR-code scannen en je hebt alles op je eigen telefoon. Het Rijksmuseum en Vondelpark kennen jullie vast al wel, maar dit zijn écht de plekken die je in Amsterdam moet hebben bezocht.'

Terwijl Roy met veel enthousiasme over alle leuke en inspirerende plekken in de buurt vertelt, komt Miguel aangelopen met een yogamat onder zijn arm.

'Jullie kunnen natuurlijk ook meedoen aan onze secret city tours, morgenochtend staat er weer een op het programma en we hebben nog twee plekken vrij,’ vult Miguel Roy aan. Ondertussen steekt Miguel zijn arm uit om de mat aan me te overhandigen. ‘Ik zag dat je bij je laatste bezoeken aan onze hotels een yogamat had gereserveerd, dus we hadden er alvast een voor je klaargelegd.'
Huub en ik kijken elkaar glunderend aan. ‘Gaat het er altijd zo aan toe bij een Eden Hotel?’ 
Ik knik enthousiast en neem een goede slok van mijn lokaal gebrouwen biertje.

Ook Huub weet voortaan wel waar hij gaat slapen.